Nee, nog steeds geen reizen waar ik over kan bloggen.
Nou ja, misschien reizen in mijn hoofd want ik moet eerlijk bekennen dat mijn gedachten zo nu en dan afdwalen naar Yorkshire waar nu eenmaal mijn hart ligt, of naar Zweden en Frankrijk waar het ook genieten is.
Dat er op dit blog niet of nauwelijks meer geschreven wordt, betekent niet dat ik stilletjes in een hoekje zit.
Wat ik dan wel doe is te lezen op de andere blogs waar ook korte fictie verhalen te vinden zijn. Ondanks dat deze blogs hier bovenaan ook aan te klikken zijn, heb ik ze even op een rijtje zet:
* Helen Varras (Nederlands)
* Helen Varras' Story Book (Engels)
* Helen's persoonlijke Blog (Engels)
Alle blogs hebben een vertaal optie!
Op ieder blog kan door middel van e-mail geabonneerd worden. De link hiervoor is rechts in het menu te vinden.
Wie weet 'zie' ik je daar binnenkort!
Graag tot ziens!
Helen
--------------------------------------------------------------------------------
No, still no travels to blog about.
Well, maybe in my head as my thoughts often wander off to my beloved Yorkhsire. Or enjoyable Sweden and France.
That I do not write so often on this Blog does not mean that I sit stil.
You can read about my where abouts at the other Blogs where you will also find short fiction stories.
Although the Blogs are listed in the header, ready to click, I will also list them here:
* Helen Varras (Dutch)
* Helen Varras' Story Book (English)
* Helen's personal Blog (English)
Translation button available on all blogs!
You are also able to subscribe to my Blogs by e-mail, the option is in the menu at the right.
Looking forward to you see there!
Helen
woensdag 28 juni 2017
maandag 5 juni 2017
De toekomst
Lieve lezers / Dear readers
Ooit zijn we dit blog begonnen om jullie op de hoogte te houden van onze camperreizen.
De reis die we naar de Noordkaap hebben gemaakt, was niet de laatste. Toch zijn we daar blijven steken. Waarom? Ik kan zo snel geen verstandig antwoord bedenken, helaas.
Maar waarom ben ik dan terug op dit Blog?
Zoals de meesten van jullie weten, is mijn geliefde echtgenoot vorig jaar november plotseling overleden.
Mijn leven heeft hierdoor een andere wending moeten nemen, mijn gevoelens hierover zijn dubbel.
Immers, ik mis hem, zijn stoel blijft leeg, zijn stem zal ik nooit meer horen.
Aan de andere kant is er nog wel een toekomst voor mij ook al ziet deze er nu heel anders uit. Een toekomst met uitdagingen die ik graag aanga.
Een tijd lang heeft mijn energie op een zeer laag pitje gestaan en dat is begrijpelijk. Nog steeds erg moe voel ik toch dat mijn energie weer terug komt. Ondanks dat de afgelopen maanden voelden als 'tegen wind in behangen', ben ik gaan doen wat ik het liefste doe: schrijven. En heb ik zelfs onder mijn pseudoniem Helen Varras mijn eerste boekje met de titel 'Observaties' kunnen uitgeven als e-book. De links naar de verkooppunten vindt u op mijn Nederlandse en Engelse Blog; even de link onder de header hierboven aanklikken.
Het schrijven was vroeger een leuke hobby, nu wordt het een serieuze baan die mij van een inkomen gaat voorzien.
Bij de enorme veranderingen hoort ook de verkoop van de camper die ons zo trouw al die jaren daar heeft gebracht waar we graag wilden zijn.
Ik weet het, de camper is maar een 'ding op 4 wielen' en de herinneringen zitten in mijn hart maar toch. Toen ik haar voor het laats bij de campermakelaar zag staan, heb ik een traantje gelaten.
En zo is er steeds weer opnieuw een afscheid van vroeger, emotioneel in veel gradaties.
Ik zal op dit blog pas weer een update zetten als ik ooit weer zo gezegend mag zijn te gaan reizen (donaties welkom! :-))
Tot die tijd verwijs ik jullie naar mijn andere Blogs en Facebook pagina die ik bovenaan dit Blog allemaal op een rijtje heb gezet. Ik kijk er naar uit jullie daar te 'zien'.
Liefs, vanaf nu ondertekend met
Helen
------------------------------------
To keep a long story short, my life changed dramatically since my last post on this blog.
In November 2016 my husband passed away; totally unexpected and to my huge sadness and grief.
I needed to sell the motor home and took another direction in life.
In March 2017 I published with my synonym Helen Varras, my first e-book 'Observaties' (Dutch) and hope to translate to English this year.
Where to buy? Please visit one of my blogs by clicking the tabs just under the header of this blog, the sellers are listed at the right of the Dutch and the English Blog.
Writing is not just a hobby, it is my much needed source of income though said this, it is also my joy.
I love writing and value this gift as very precious.
I will not update this blog until I will be blessed again with travelling. Until than please visit my other blogs and Facebookpage which I update very regularly.
Love, and from now on signed,
Helen
Ooit zijn we dit blog begonnen om jullie op de hoogte te houden van onze camperreizen.
De reis die we naar de Noordkaap hebben gemaakt, was niet de laatste. Toch zijn we daar blijven steken. Waarom? Ik kan zo snel geen verstandig antwoord bedenken, helaas.
Maar waarom ben ik dan terug op dit Blog?
Zoals de meesten van jullie weten, is mijn geliefde echtgenoot vorig jaar november plotseling overleden.
Mijn leven heeft hierdoor een andere wending moeten nemen, mijn gevoelens hierover zijn dubbel.
Immers, ik mis hem, zijn stoel blijft leeg, zijn stem zal ik nooit meer horen.
Aan de andere kant is er nog wel een toekomst voor mij ook al ziet deze er nu heel anders uit. Een toekomst met uitdagingen die ik graag aanga.
Een tijd lang heeft mijn energie op een zeer laag pitje gestaan en dat is begrijpelijk. Nog steeds erg moe voel ik toch dat mijn energie weer terug komt. Ondanks dat de afgelopen maanden voelden als 'tegen wind in behangen', ben ik gaan doen wat ik het liefste doe: schrijven. En heb ik zelfs onder mijn pseudoniem Helen Varras mijn eerste boekje met de titel 'Observaties' kunnen uitgeven als e-book. De links naar de verkooppunten vindt u op mijn Nederlandse en Engelse Blog; even de link onder de header hierboven aanklikken.
Het schrijven was vroeger een leuke hobby, nu wordt het een serieuze baan die mij van een inkomen gaat voorzien.
Bij de enorme veranderingen hoort ook de verkoop van de camper die ons zo trouw al die jaren daar heeft gebracht waar we graag wilden zijn.
Ik weet het, de camper is maar een 'ding op 4 wielen' en de herinneringen zitten in mijn hart maar toch. Toen ik haar voor het laats bij de campermakelaar zag staan, heb ik een traantje gelaten.
En zo is er steeds weer opnieuw een afscheid van vroeger, emotioneel in veel gradaties.
Ik zal op dit blog pas weer een update zetten als ik ooit weer zo gezegend mag zijn te gaan reizen (donaties welkom! :-))
Tot die tijd verwijs ik jullie naar mijn andere Blogs en Facebook pagina die ik bovenaan dit Blog allemaal op een rijtje heb gezet. Ik kijk er naar uit jullie daar te 'zien'.
Liefs, vanaf nu ondertekend met
Helen
------------------------------------
To keep a long story short, my life changed dramatically since my last post on this blog.
In November 2016 my husband passed away; totally unexpected and to my huge sadness and grief.
I needed to sell the motor home and took another direction in life.
In March 2017 I published with my synonym Helen Varras, my first e-book 'Observaties' (Dutch) and hope to translate to English this year.
Where to buy? Please visit one of my blogs by clicking the tabs just under the header of this blog, the sellers are listed at the right of the Dutch and the English Blog.
Writing is not just a hobby, it is my much needed source of income though said this, it is also my joy.
I love writing and value this gift as very precious.
I will not update this blog until I will be blessed again with travelling. Until than please visit my other blogs and Facebookpage which I update very regularly.
Love, and from now on signed,
Helen
dinsdag 10 januari 2012
Vakantie Scandinavië: de Noordkaap / Nordkapp / North Cape
Lieve lezers,
Allereerst willen we graag melden dat we na de enrome regenbuien, extreem hoge waterstanden en stormen, veilig zijn.
Het hoge water is gezakt, de stormen zijn overgetrokken en vandaag deed zelfs de zon haar uiterste best om door de mist heen te breken. Dit gaf prachtige beelden!
En dan nu eindelijk de foto's van onze vakantie naar de Noordkaap!
We vertokken op 2 juli, laat in de middag uit Nederland om zo'n 300 kilometer hoog in Duitsland de eerste nacht door te brengen. Natuurlijk regende het pijpenstelen.
Vandaar reden we door naar Denemarken en Zweden waar we eerst een lieve vriendin van ons bezochten. Zij was ernstig ziek en in oktober is zij overleden. Wij missen haar.
Vanuit Kristinehamn zijn we naar Mariefred (vlak bij Stockholm) gereden waar wij een heerlijk uurtje bij een andere vriendin hebben doorgebracht.
Daarna zijn wij via Finland naar de Noorkaap gereden waar we door de beslist chagrijnige Noorse goden welkom werden geheten met enorme regen- en onweersbuien.
Zo erg dat we de laatste 6 kilometer niet naar boven konden maar gedurende een half uurtje de buien moesten afwachten.
We genoten van de Noordkaap waar het weer de volgende dag bijzonder goed was.
Het is beslist speciaal te weten dat je daar op het uiterste puntje van het Europese vasteland staat met in 'de verte' de Noordpool.
Minder leuk zijn al die bussen die tussen 1 uur 's middags en 1 uur 's avonds af en aan rijden en toeristen van over de hele wereld uitspugen. Deze hebben dan, versierd met gekleurde kaartjes met een nummer om ze te herinneren bij welke bus ze horen, 2 uur de tijd om het zeer commerciële bezoekerscentrum te verkennen.
Een Fransman vertelde dat zij in Amsterdam waren ingestapt en in 3 dagen tijd nonstop naar de Noordkaap waren gereden.....
Het deed ons beseffen hoe verwend (en blij!) wij zijn met onze camper.
Een bezoek aan de Noordkaap is een dure aangelegenheid: 50 Euro voor de tunnel, zowel op de heen- als de terugweg. En dan nog 50 Euro om twee nachten op de Noordkaap te mogen staan.
Het was geweldig om er te mogen zijn maar niet voor herhaling vatbaar.
Van de Noordkaap zijn we via de westkust en de eilandengroepen Västerålen en Lofoten weer naar beneden afgezakt.
En dit was een reis die we dolgraag nog een keer willen maken!!
De natuur is er zó mooi en zó overweldigend! Je weet gewoon niet waar je het eerst naar moet kijken. De "Oooh's" en "Aaah's" waren niet van de lucht. Na iedere bocht was er weer een ander zo niet mooier uitzicht.
De eeuwige sneeuw op de toppen van de bergen heuvels maakte het extra speciaal. We zagen rendieren en zelfs (8) elanden! We reden over heuvels, door dalen en langs Fjellen en Forden.
Het weer was over het algemeen prachtig. Natuurlijk hebben we ook regen gehad maar als je al die uren tijdens de vakantie optelt, kom je in totaal op zo'n 3 dagen.
De temperaturen in Zweden en Finland lagen zo tussen de 22 en 35 o C. In het uiterste noorden tussen de 10 en 15.
We hebben nauwelijks buiten de deur gegeten. Noorwegen is een erg duur land en wij hebben een goede complete keuken aan boord.
Helaas hebben wij ook de 'mindere' kanten van Noorwegen leren kennen: wij hebben het merendeel van de bevolking niet als vriendelijk ervaren. Zeker niet op de weg waar zij als duivels rijden. Ze staan op hun rechten, zelfs waar zij deze niet hebben. Noorwegen is een rijk land dat de indruk wekt: "Geniet van ons land maar wij zien je liever gaan dan komen. Toeristen hebben we niet nodig."
De wegen verkeren veelal in zeer slechte staat met erg veel wegwerkzaamheden die zelden of nooit duidelijk aangegeven worden. Ineens kom je terecht op wegen met grote kuilen en gaten en vrees je het ergste voor je camper die kreunend en schuddend zijn weg zoekt.
Je denkt minstens dat je na een paar kilometer al voor dure reparaties komt te staan.
Maar gelukkig heeft de camper zich goed gehouden en zijn we schadevrij door Noorwegen getrokken.
Zodra we de grens van Noorwegen naar Zweden overstaken, zagen we al vriendelijke en opgewekte mensen.
We zijn direct doorgereden naar een klein gehuchtje in Värmland waar we twee heerlijke dagen bij de sluizen hebben doorgebracht.
Vandaaruit hebben we onze zieke vriendin voor het laatst kunnen bezoeken.
De dag daarna zijn we van west naar oost gereden om andere lieve vrienden te bezoeken.
Na een heerlijk diner en veel bijpraten, hebben we de nacht doorgebracht op hun stoep (nou ja, wél in onze camper natuurlijk!).
Daarna zijn we naar het zuiden gereden om nog twee dagen te genieten van de rustige, prachtige aan het water gelegen camping bij Kalmar.
Toen hadden we nog één week over om naar huis te rijden, dit hebben we gedaan via Denemarken en Duitsland. Ook dit was een goede keus ook al zeiden we regelmatig tegen elkaar dat we de prachtige Fjorden, Fjellen, bergen en meren uit het hoge Noorden misten.
Op 27 augustus arriveerden we met 10.000 kilometer op de teller en heel veel prachtige herinneringen, weer veilig thuis.
We hebben natuurlijk heel veel foto's genomen die we verdeeld hebben of twee albums. Jullie kunnen zie hier bekijken -> ALBUM 1 en ALBUM 2 . Na het arriveren op de website gewoon even links boven in "Slideshow" aanklikken om een diavoorstelling te starten.
Of de eerste foto aanklikken en vandaaruit naar de volgende gaan.
Een kleinere diavoorstelling vinden jullie onderaan dit bericht.
Sommige foto's zullen beslist op anderen lijken maar voor ons is het een weergave van en herinnering aan wat onze ogen zagen.
Dan zijn er nog vele uren film, helaas nog niet op DVD, waarschijnlijk hebben we drie DVD schijven nodig....!
Geniet ervan om even om het hoekje van onze vakantie mee te kunnen kijken!
ALBUM 1
ALBUM 2
Allereerst willen we graag melden dat we na de enrome regenbuien, extreem hoge waterstanden en stormen, veilig zijn.
Het hoge water is gezakt, de stormen zijn overgetrokken en vandaag deed zelfs de zon haar uiterste best om door de mist heen te breken. Dit gaf prachtige beelden!
En dan nu eindelijk de foto's van onze vakantie naar de Noordkaap!
We vertokken op 2 juli, laat in de middag uit Nederland om zo'n 300 kilometer hoog in Duitsland de eerste nacht door te brengen. Natuurlijk regende het pijpenstelen.
Vandaar reden we door naar Denemarken en Zweden waar we eerst een lieve vriendin van ons bezochten. Zij was ernstig ziek en in oktober is zij overleden. Wij missen haar.
Vanuit Kristinehamn zijn we naar Mariefred (vlak bij Stockholm) gereden waar wij een heerlijk uurtje bij een andere vriendin hebben doorgebracht.
Daarna zijn wij via Finland naar de Noorkaap gereden waar we door de beslist chagrijnige Noorse goden welkom werden geheten met enorme regen- en onweersbuien.
Zo erg dat we de laatste 6 kilometer niet naar boven konden maar gedurende een half uurtje de buien moesten afwachten.
We genoten van de Noordkaap waar het weer de volgende dag bijzonder goed was.
Het is beslist speciaal te weten dat je daar op het uiterste puntje van het Europese vasteland staat met in 'de verte' de Noordpool.
Minder leuk zijn al die bussen die tussen 1 uur 's middags en 1 uur 's avonds af en aan rijden en toeristen van over de hele wereld uitspugen. Deze hebben dan, versierd met gekleurde kaartjes met een nummer om ze te herinneren bij welke bus ze horen, 2 uur de tijd om het zeer commerciële bezoekerscentrum te verkennen.
Een Fransman vertelde dat zij in Amsterdam waren ingestapt en in 3 dagen tijd nonstop naar de Noordkaap waren gereden.....
Het deed ons beseffen hoe verwend (en blij!) wij zijn met onze camper.
Een bezoek aan de Noordkaap is een dure aangelegenheid: 50 Euro voor de tunnel, zowel op de heen- als de terugweg. En dan nog 50 Euro om twee nachten op de Noordkaap te mogen staan.
Het was geweldig om er te mogen zijn maar niet voor herhaling vatbaar.
Van de Noordkaap zijn we via de westkust en de eilandengroepen Västerålen en Lofoten weer naar beneden afgezakt.
En dit was een reis die we dolgraag nog een keer willen maken!!
De natuur is er zó mooi en zó overweldigend! Je weet gewoon niet waar je het eerst naar moet kijken. De "Oooh's" en "Aaah's" waren niet van de lucht. Na iedere bocht was er weer een ander zo niet mooier uitzicht.
De eeuwige sneeuw op de toppen van de bergen heuvels maakte het extra speciaal. We zagen rendieren en zelfs (8) elanden! We reden over heuvels, door dalen en langs Fjellen en Forden.
Het weer was over het algemeen prachtig. Natuurlijk hebben we ook regen gehad maar als je al die uren tijdens de vakantie optelt, kom je in totaal op zo'n 3 dagen.
De temperaturen in Zweden en Finland lagen zo tussen de 22 en 35 o C. In het uiterste noorden tussen de 10 en 15.
We hebben nauwelijks buiten de deur gegeten. Noorwegen is een erg duur land en wij hebben een goede complete keuken aan boord.
Helaas hebben wij ook de 'mindere' kanten van Noorwegen leren kennen: wij hebben het merendeel van de bevolking niet als vriendelijk ervaren. Zeker niet op de weg waar zij als duivels rijden. Ze staan op hun rechten, zelfs waar zij deze niet hebben. Noorwegen is een rijk land dat de indruk wekt: "Geniet van ons land maar wij zien je liever gaan dan komen. Toeristen hebben we niet nodig."
De wegen verkeren veelal in zeer slechte staat met erg veel wegwerkzaamheden die zelden of nooit duidelijk aangegeven worden. Ineens kom je terecht op wegen met grote kuilen en gaten en vrees je het ergste voor je camper die kreunend en schuddend zijn weg zoekt.
Je denkt minstens dat je na een paar kilometer al voor dure reparaties komt te staan.
Maar gelukkig heeft de camper zich goed gehouden en zijn we schadevrij door Noorwegen getrokken.
Zodra we de grens van Noorwegen naar Zweden overstaken, zagen we al vriendelijke en opgewekte mensen.
We zijn direct doorgereden naar een klein gehuchtje in Värmland waar we twee heerlijke dagen bij de sluizen hebben doorgebracht.
Vandaaruit hebben we onze zieke vriendin voor het laatst kunnen bezoeken.
De dag daarna zijn we van west naar oost gereden om andere lieve vrienden te bezoeken.
Na een heerlijk diner en veel bijpraten, hebben we de nacht doorgebracht op hun stoep (nou ja, wél in onze camper natuurlijk!).
Daarna zijn we naar het zuiden gereden om nog twee dagen te genieten van de rustige, prachtige aan het water gelegen camping bij Kalmar.
Toen hadden we nog één week over om naar huis te rijden, dit hebben we gedaan via Denemarken en Duitsland. Ook dit was een goede keus ook al zeiden we regelmatig tegen elkaar dat we de prachtige Fjorden, Fjellen, bergen en meren uit het hoge Noorden misten.
Op 27 augustus arriveerden we met 10.000 kilometer op de teller en heel veel prachtige herinneringen, weer veilig thuis.
We hebben natuurlijk heel veel foto's genomen die we verdeeld hebben of twee albums. Jullie kunnen zie hier bekijken -> ALBUM 1 en ALBUM 2 . Na het arriveren op de website gewoon even links boven in "Slideshow" aanklikken om een diavoorstelling te starten.
Of de eerste foto aanklikken en vandaaruit naar de volgende gaan.
Een kleinere diavoorstelling vinden jullie onderaan dit bericht.
Sommige foto's zullen beslist op anderen lijken maar voor ons is het een weergave van en herinnering aan wat onze ogen zagen.
Dan zijn er nog vele uren film, helaas nog niet op DVD, waarschijnlijk hebben we drie DVD schijven nodig....!
Geniet ervan om even om het hoekje van onze vakantie mee te kunnen kijken!
ALBUM 1
ALBUM 2
donderdag 5 januari 2012
maandag 26 september 2011
Water, Wandelen, Genieten en Afscheid van de Lofoten
28 juli 2001: Wij werden wakker onder een
stralend blauwe hemel maar besloten toch verder te trekken want het werd een
‘doe-dag’.
We raakten door ons water heen, het vuilwater
moest geloosd worden en de wc geleegd.
Via de E6 arriveerden we in Leknes waar we bij
het Esso benzinestation voor 20 Nkr. de WC konden legen. Helaas was er geen
water om te spoelen en geen put voor het afvalwater. Geen nood, we hebben het afvalwater
gebruikt om de wc na te spoelen; 2 vliegen in één klap.
Vers water mochten we gratis inslaan. Als dank
hebben we ook diesel getankt.
In het centrum hebben we boodschappen gedaan
en geld gepind.
Met het prettige gevoel dat we minimaal 5
dagen ‘onder water’ konden blijven, vervolgden we onze weg richting Å.
Ja, ja, we weten het…. We vallen in herhaling maar de Lofoten zijn echt indrukwekkend, imposant, ruig en wonderschoon!
De mens heeft hier door het aanleggen van
wegen, steden en dorpjes geprobeerd de natuur naar zijn hand te zetten maar het
is ze niet gelukt deze te bedwingen. Vooral in de kleine dorpjes en gehuchtjes
hebben natuur en mens een mooie rustieke combinatie bereikt!
Zo’n 10 kilometer buiten
Leknes zijn we rechtsaf geslagen richting Utakleiv. We hadden geen idee waar we
terecht zouden komen. Via een smalle weg langs kleine meertjes bereikten we een
groot hagelwit strand met overvolle parkeerplaatsen.
Het was een stralende en zeer warme zomerdag
en het was duidelijk dat menig gezin deze dag benutte om van zoveel mogelijk
zon en water te genieten. We vonden nog een klein plekje om te lunchen. Helaas,
of misschien gelukkig, was het er zó druk dat je er niet kon (en mocht)
overnachten.
Vlak na het strand ging de weg door een
tunnel. Benieuwd naar het landschap aan de andere kant, besloten we deze tunnel
te nemen.
Toen we daar weer uitreden viel onze mond open
van verbazing…..
Voor ons een klein dal met alweer een hagelwit
strand dat fel oplichtte in de zon.
Grote en kleine ronde keien daar waar het
strand overging in de met gras begroeide randen die op hun beurt weer
overgingen in steeds groter en hoger wordende grillige rotsblokken. Steile
rotswanden omsloten het dal waar her en der kleurige huisjes en boerderijen
stonden.
Een bord aan het begin van het omhooglopende
weggetje naar een plateau boven het strand waar we een paar campers zagen
staan, vertelde ons dat dit het beschermde natuurgebied Utakleiv is. Er wordt
een klein parkeerbedrag gevraagd en tenten, caravans en campers mogen hier in
het wild staan.
Wij vonden een prachtig plekje boven op het
plateau en keken uit over
Het witte zand gaf het water een zachte
aquamarijn kleur terwijl het roestbruine zeewier het water paars kleurde.
Waar de
zee dieper werd, liepen de kleuren over in inktblauw.
De rots waar we vlak voor stonden wierp een
grote schaduw over het gras en een gedeelte van het strand.
Later op de dag verscheen de zon die achter de
rots zat, weer en konden we genieten van zijn warme stralen. Er was geen wolkje
te zien!
De onvermijdelijk mooie zonsondergang trok erg
veel mensen in campers, tentjes en op motorfietsen, al of niet een barbecue
meezeulend.
Tegen elf uur verschenen er dampige wolken
boven de zee die
de zon in het laatste uur wat temperde maar daardoor wel goudomrand waren.
Veel toeschouwers gebruikten een statief en
moeten beslist prachtige foto’s hebben gemaakt.
Men bleef nog lang buiten genieten, wij
hielden het na middernacht voor gezien.
Wij hebben telefonisch afscheid genomen van de oppas die de eerste 4 weken van onze vakantie de trouwe zorg voor huis en haard op zich hebben genomen. Waarvoor onze grote dank!
Wij hebben telefonisch afscheid genomen van de oppas die de eerste 4 weken van onze vakantie de trouwe zorg voor huis en haard op zich hebben genomen. Waarvoor onze grote dank!
Ze waren erg enthousiast over de dieren, dat
gaf ons een goed gevoel. Onze lieve buurvrouw Alie heeft ze met raad en daad
bijgestaan, iets waar we woordeloos blij mee zijn. Zoveel lieve en trouwe
mensen om ons heen.
We hopen de nieuwe oppas vanavond te kunnen
bellen. Heel even maar want wat is er gebeurd?
Direct na het laatste gesprek, de mobiele
telefoon zat nog aan de lader, trok ik iets te hard aan het snoertje.
Natuurlijk overleefde het snoertje het niet en hadden wij geen reserve bij
ons!! Hoe dom kon ik zijn….
Nu moeten we a.s. maandag eerst op zoek naar
een nieuw snoertje (made in China, dus niet standaard) of naar de meest simpele SIM-lock
vrije telefoon.
De eerste onverwachte uitgave.
Onze telefoons zijn uitgerust met dubbel SIM
en omdat de batterij van mijn mobiel vol is, zitten daar nu onze beider kaarten
in.
We zetten hem ’s morgen en ‘s avonds even aan
om eventuele berichten te beluisteren, zo sparen we de batterij.
De zon heeft in Utakleiv plaats gemaakt
voor de wolken die er hier op hun beurt een eigen schoonheid aan het geheel geven.
Het is 13 o C. en dat houdt veel kampeerders
en camperaars weg.
Sinds gisteren staan we naast een Hymer die
een tweelingbroertje van de onze is. De eigenaren zijn een ontzettend
vriendelijk Nederlands stel: Bas en Loes die net als wij, dolgelukkig zijn met
hun Hymer.
Ook zij verkiezen vrijstaan boven een camping
en hebben prachtige verhalen verteld over hun reizen naar Ierland en Schotland.
Op 2 tentjes en een kudde schapen na, is het plateau
verlaten. Wij brengen deze vrijdag en zaterdag door met schrijven, puzzelen,
wandelen en simpelweg genieten van het uitzicht. Wat wil een mens nog meer om
tot rust te komen!!
Het is vandaag de laatste dag van juli en de
eerste van de 2e helft van onze vakantie, 4 heerlijke en prachtige
weken achter ons en ongetwijfeld 4 even heerlijke en prachtige weken voor ons.
Een dag die ondanks dat het al 8 uur was, iets
te vroeg begon omdat we na een ontzettend gezelli ge
avond met Bas en Loes, pas om half 2
in bed lagen!
Het is alweer bewolkt maar hier en daar toch
ook wat hoopgevend blauw.
Rond 10 uur en na een hartelijk afscheid van
Bas en Loes, vertrokken we deze zondag richting Å.
In Hamnøy vonden we sanizuil zodat we met een
schone WC, lege vuilwatertank en volle schoonwatertank onze tocht konden
voortzetten.
Ook tijdens deze rit weer de mooiste
uitzichten. Door dalen omringd door enorme en dominante rotsen waar de sneeuw
nog in de voor de zon verborgen hoeken en gaten lag, en door laagtes aan de
voet van de Fjorden.
Over smalle kustwegen halverwege de rotsen met
beneden ons de Vestfjorden.
Kleine vissersdorpjes met de enorme
droogrekken, al dan niet met Stokvis.
Langzamerhand verdwenen de wolken, werd de
lucht helderblauw en scheen de zon warmer en warmer.
Het plan was om morgen vanuit Svolvaer (dus
weer terug) de korte oversteek naar Skutvika te maken maar met dit prachtige
weer en het spiegelgladde water was de bijna 4 uur durende overtocht van
Sørvågen/Moskenes een veel betere keus!
Om half 1 stonden we bij de veerboot die om 2
uur naar Bodø zou vertrekken. Door alle auto’s en campers die voor ons stonden te wachten,
twijfelden of wij wel met deze boot mee zouden kunnen.
Deze twijfel bleek niet ongegrond en samen met
nog één camper voor ons, moesten we wachten op de boot van half 8.
Tijdens het wachten stond tot onze grote
verrassing ineens Marleen naast de camper!
Ton stond te vissen op de kade. Zij stonden op de camping van Moskenes en bleven daar gezien de goede
weersverwachtingen, tot a.s. dinsdag.
Het zou ons verbazen als we ze de komende
weken niet meer zouden tegenkomen.
Tjep heeft vanmiddag nog wat geslapen. Samen
hebben we buiten op een bankje in de volle zon zitten lezen en zitten kletsen
met twee plaatselijke heren die vonden dat wij beslist naar de Lofoten moesten
verhuizen. Wie woonde er nu in zo’n overvol vlak en klein land als Nederland!!
Er vormden zich nieuwe rijen wachtenden. Zelfs
wachten op een veerboot is met een camper geen straf; heerlijk buiten zitten of
lui binnen. Je hebt alles bij de hand.
Koken doen we vandaag niet, we zijn erg
benieuwd wat het restaurant op de boot te bieden heeft……
donderdag 22 september 2011
Veerboten, Vuurtorens en Zeedieren
22 September 2001: het is weer tijd om het blog bij te werken. We hebben een aantal zeer drukke weken gehad waarover jullie (in het Engels) kunnen lezen op Domus Mulieris.
Maar het grootste gedeelte van het (nog handgeschreven) reisverslag lag al klaar. We gaan dus met de tekst verder waar we gebleven waren.
Maar het grootste gedeelte van het (nog handgeschreven) reisverslag lag al klaar. We gaan dus met de tekst verder waar we gebleven waren.
Wel merken we op dat we het bezoek aan de Lofoten in stukjes ‘knippen’.
Er was zoveel te zien en te beleven…..
-o-o-o-o-
25 juli 2011: zoals jullie inmiddels wel begrepen hebben, zijn we erg lang niet meer on-line geweest. Dit ligt niet alleen aan een internetverbinding maar ook aan onszelf. Wij genieten van iedere minuut van onze fantastische vakantie en ondanks onze belofte jullie wekelijks op de hoogte te houden, ontbreekt ons de tijd of soms de lust de computer uit de kast te halen! Dus alleen maar fijne excuses :). En wat gaat de tijd snel! Volgende week zaterdag komen wel alweer thuis……
Nadat Ton en Marleen vertrokken zijn, hebben wij besloten van deze bijzonder mooie dag te gaan genieten op de plaats waar we stonden. Dus even pauze en niet verder trekken.
Wat heerlijk om gewoon lui in de zon te lezen, te dommelen, te kletsen en naar de bellen van de passerende schapen met hun kinderen te luisteren.Maar ook de schapen waren lui en lagen veelal onder de bomen of aan het strand van het Sundet te doezelen en herkauwen. Geef ze eens ongelijk!
De volgende dag werden we gewekt door de eerste voorzichtige regendruppels die uit de laaghangende, donkergrijze wolken vielen.
De wolken zakten lager en lager en ontnamen ons grotendeels het uitzicht. Toch is dit ook schitterend om te zien en wie wil er nu niet de hele dag in de wolken zijn??
De schitterende kust met zijn hoge rotsen en brede dalen was zelfs in de mist prachtig.
Bij Bitterstad zijn we de hoge brug naar Stormarknes overgestoken waar we het Hurtigruten Museum hebben bezocht. Het is klein maar mooi en compleet ingericht met een overzicht van alle Hurtigruten boten. En er zijn er veel gebouwd! Helaas zijn er in de oorlog veel gezonken, hier zijn honderden en honderden mensen bij omgekomen.
Hierna zijn we in de voortdurende regen via Breidvika en Ånnstad naar Melbu gereden en besloten de oversteek naar de Lofoten te maken.
Een volle veerboot en als hekkensluiter mochten wij er op.
We wilden graag lunchen op de boot en wie zagen wij tot onze grote verrassing in het restaurant zitten? Jawel, Ton en Marleen! We hebben tijdens de overtocht gezellig zitten kletsen en bij aankomst in Fiskebo weer afscheid genomen.
Wij besloten niet alleen op de E10 naar het zuiden van de Lofoten te rijden en namen na aankomst de eerste de beste weg rechts, richting Laukvika. 7 Kilometer lang was dit een uitstekend idee tot dat we op een grind/gruisweg die zó vol gaten zat belandden, dat we ernstig voor het wel en wee van onze trouwe camper vreesden!
Toen het na 3 km alleen maar erger werd besloten we om te draaien en toch maar de E10 te volgen.
Bij aankomst op de Lofoten zagen we al sneeuw op de bergtoppen liggen maar op de Higravlinden, 1146 meter hoog, lag nog veel meer!!
De E10 is smal met schitterende uitzichten. Je weet gewoon niet waar je het eerst naar moet kijken en wat je wilt filmen of fotograferen.
Toen we weer een bordje richting Laukvik zagen en de weg in goede staat verkeerde, zijn we afgeslagen en vonden zo’n 10 km voor Laukvik een prachtig plekje boven op een rots met uitzicht over kleine meren en eilandjes, omringd door hoge rotsen.
Het weer was opgeklaard. De meren waren spiegelglad en weerkaatsten de plukken wolken en blauwe lucht.
Zó dicht bij de bergen – je kunt ze bijna aanraken – voel je je wel erg nietig.
Vroeg in de avond ontstonden er als witte wollige aura’s, wolken om de rotsen. Langzaam werden de eerst doorzichtig witte randen dikker, compacter en hoger. Gestadig ontrokken ze de besneeuwde bergtoppen aan het oog en creëerden een zeer mysterieuze stille wereld.
Soms in de verte, soms dichtbij hoorde en zag je de schapen die ook hier los lopen. Behalve het geluid van de bellen om hun nek en een enkele auto, hoorde je niets.
Vanuit de camper zag je ook boven de meren en eilandjes wolken verschijnen die in kleur varieerden van spierwit tot metaalblauw. De natuur op dit stukje Lofoten maakte zich klaar voor de nacht.
De nieuwe dag begon prachtig! Een strakblauwe hemel en schitterende vergezichten.
De lange mouwen werden al snel vervangen door korte. In plaats van terug te gaan naar de E10 zijn we de binnenweg blijven volgen. Niet alleen omdat we nieuwsgierig waren naar de natuur maar ook omdat we benieuwd waren waar dat slechte stuk weg van de vorige dag begon…..
We spraken af dat als we ergens een mooi plekje zouden zien, we daar zouden stoppen en blijven.
We zagen heel veel mooie plekjes, rond iedere bocht was er weer een fraaier uitzicht. Links de zee met in de verte kleine eilandjes. Rechts het land met de hoge rotsen met op de toppen sneeuw. Je kwam alweer ogen te kort en zou willen dat alles wat je ogen zien, ook zo op de video zou verschijnen.
We reden over een lange éénbaansdam met inhammen om elkaar te kunnen passeren. Links de zee, rechts een meer waar de steile rotsen in weerspiegelden.
En verder ging het over de keurige smalle asfaltweg, nog geen spoor van de gruisweg! We zagen lieflijke Noorse huisjes in wit of rood en passeerden boerderijen.
En toen eindigde de weg, zo’n 2 km van de plaats waar we de vorige dag terug zijn gegaan…..
We draaiden om en reden weer terug met weer andere uitzichten. En alweer spectaculair. We zijn afgeslagen naar het dorpje Laukvika, schattig en klein met een lief haventje.
Weer door naar de E10 die zeer de moeite waard is om te rijden en in niets lijkt op wat we heer een E10 zouden noemen. Ook hier val je van de ene verbazing in de andere.
Helaas stopte er een bus met buitenlandse 55+ toeristen die ongegeneerd van mening waren dat zij bij het boeken en betalen van hun reis, tevens alle rechten hadden gekocht; toen wij de trap weer afliepen, werden wij er bijna afgeduwd. Met zijn drieën bleven zij naast elkaar lopen en gunden ons geen centimeter ruimte.
Ook toen we weer met de camper wilden gaan rijden, bleven ze midden op de weg staan of liepen tergend langzaam weg. Wat een intrieste arrogantie.
Maar goed, daar laten we onze vakantie natuurlijk niet door verpesten.
We vervolgden onze weg naar Svolvaer waar we LPG, diesel, water en mondvoorraad hebben ingeslagen. Maar voor dat we alles gevonden hadden moesten we heel wat heen en weer rijden!
Bij Kabelvåg hebben we een bezoek gebracht aan het Lofotenmuseum. Dit is ondergebracht in een voormalig Landhuis waar tot 1901 een zeer welgestelde familie woonde die toen helaas failliet ging.
Bij Kabelvåg hebben we een bezoek gebracht aan het Lofotenmuseum. Dit is ondergebracht in een voormalig Landhuis waar tot 1901 een zeer welgestelde familie woonde die toen helaas failliet ging.
Een gedeelte van het huis was nog ingericht zoals toen, inclusief foto’s, portretten, meubelen enz.
Er draaide een schitterende film over de vuurtorens op de Lofoten.
Sommigen stonden op een rots waar zo’n 5 woonhuizen pasten. Hier woonden de vuurtorenwachters met hun gezinnen, de schoolmeester en een kinderjuffrouw. Ook was er een koe zodat de kinderen verse melk kregen. Omdat er geen gras groeide, werd het voer voor het lieve dier met de boot bezorgd, evenals levensmiddelen en (school)boeken.
Om het huis heen liep een veranda waar in het voorjaar tuingrond op uitgestrooid werd om aardappelen en groenten te kunnen verbouwen.
In het najaar werd de tuingrond weer binnen gehaald.
En zo leefden heel veel gezinnen!
In het botenhuis hebben we gezien hoe vroeger de boten werden gebouwd en hoe er gevist werd. Alles even indrukwekkend.
Daarna hebben we de ‘buren’ bezocht; een Aquarium met zeevissen, anemonen, zee-egels, zeesterren in de meeste mooie kleuren geel, rood, roze en paars.
Ook schaaldieren zoals de enorme Koningskrab (een bekende lekkernij op de Lofoten), zalm zóóó groot en op Ocelotten gelijkende vissen.
Er zijn zeeotters en de zeehonden werden net gevoerd.
Ook van dit Aquarium hebben we veel geleerd.
Terug bij de camper op de stille parkeerplaats besloten we ook daar te overnachten en niet op het laatste moment nog een plekje te zoeken.
Later kwamen er nog een paar campers bijstaan, toch bleef het heerlijk rustig.
27 juli begon bewolkt maar wel erg warm.
Na 30 km passeerden we een hoge brug bij Klepstad en zijn daarna rechts af langs de kust gaan rijden. Een smalle maar uitstekende asfaltweg, benieuwd waanneer deze zou eindigen in zo’n beruchte gruisweg.
Het deel waar we reden werd wat vlakker met natuurlijk binnen ‘handbereik’ de bergen.
Een camping met prachtige ruime plaatsen direct aan het water. Even onthouden voor het geval we geen vrij plekje konden vinden.
Nog geen kilometer daarna hield de asfaltweg op. Doorgaan of omdraaien? Met vlakbij een lichtbaken aan de kust besloten we toch maar door te rijden. Een daar kregen we geen spijt van!
Helemaal beneden, vlak bij de pier, stond een Zweedse camper op een grasveld waar er nog eentje bij kon zonder elkaar te storen.
De weg ernaartoe was smal en vol bochten maar goed te doen.
Toch maar aan de vriendelijke Zweden gevraagd of er bezwaar was tegen onze aanwezigheid. Maar nee, niet in het minst én ze zouden toch weer vertrekken.
Wat een plek en wat een uitzicht!
De wind bracht mistbanken mee die op de bergen bleven plakken en dat ineens weer verdwenen waren.
Wolken en blauwe lucht wisselden elkaar af, begeleid door het roepen van de meeuwen.Er stopte een Franse camper voor een lunchpauze en zo nu en dan een enkele auto met wandelaars.
Toen de wolken niet meer onder de toppen van de bergen zakten, verschenen er aan de verre horizon in zee nieuwe bergen en rotsachtige eilandjes.
Tijdens een wandeling over de pier richting lichtbaken, ontdekten we dat de haven vroeger een andere ingang had. In een brok beton in de dam die de oude ingang afsloot stond dat dit vanaf 1900 een bedrijvige haven was geweest. In 1976 besloot mem de haven voor 3,75 miljoen Kronen te veranderen en “waarom zijn nu al die vissers die hier werk vonden verjaagd?” We werden er even stil van.
Er stak een wind op en het werd bewolkt maar dat deed niets af aan ons uitzicht, het werd er zelfs mooier van!
Het lage water onthulde het dichtslibben van de oude haven, meeuwen vlogen omhoog met hun prooi om die dan op een harde ondergrond te laten vallen. We vonden veel resten van krabben en zee-egels, de laatsten in de kleuren groen, roze en paars. Tussen de enorme lange smalle leerachtige zeewierbladeren zagen we koraalrode en lavendelkleurige kwallen die statig door het water zweefden.
Ook het water kent een bijzonder schoonheid.
maandag 29 augustus 2011
Na 9800 kilometers weer thuis
Wij zijn weer thuis, het is even wennen (en wat gaat dat snel!), vooral het slechte weer.
Daar in het hoge Noorden hebben wij enorm geboft. Verdeeld over alle 8 weken hebben wij ongeveer aan uren totaal 3 dagen regen gehad.
Dank, dank voor alle lieve reacties per e-mail! Wij hebben ze met plezier gelezen!
Onze excues voor het ontbreken van updates. Niet dat wij er geen zin in hadden (niets is minder waar, al dat moois wilden wij zo graag delen) maar vaak ontbrak ons de tijd of een goede internetverbinding.
Korte verhaaltjes schrijven is niet mijn sterkste kant, dat moet ik beslist nog eens leren.
En langere verhaaltjes schrijven neemt toch aardig wat tijd.
Wij waren voornamelijk afhankelijk van een Mobiele Breedband verbinding. Erg handig omdat je tegen een redelijk laag tarrief - € 2 voor 20 MB - kunt internetten maar daarentegen duurt b.v. het plaatsen van foto's eeuwen.
Vandaar...........
Maar we zijn blijven schrijven in ons dagboek en zijn blijven fotograferen met onze camera's.We schatten dat er totaal zo'n 2000 foto's zijn gemaakt. Deze moeten geselecteerd en op het web album gezet worden. Hier gaat wat tijd in zitten.
Toch proberen wij dit de komende maand te realiseren, jullie krijgen bericht zodra de albums klaar zijn.
Intussen proberen we onze belevenissen hier op dit blog bij te werken zodat jullie niets hoeven te missen.
Houd ons in de gaten!!
Daar in het hoge Noorden hebben wij enorm geboft. Verdeeld over alle 8 weken hebben wij ongeveer aan uren totaal 3 dagen regen gehad.
Dank, dank voor alle lieve reacties per e-mail! Wij hebben ze met plezier gelezen!
Onze excues voor het ontbreken van updates. Niet dat wij er geen zin in hadden (niets is minder waar, al dat moois wilden wij zo graag delen) maar vaak ontbrak ons de tijd of een goede internetverbinding.
Korte verhaaltjes schrijven is niet mijn sterkste kant, dat moet ik beslist nog eens leren.
En langere verhaaltjes schrijven neemt toch aardig wat tijd.
Wij waren voornamelijk afhankelijk van een Mobiele Breedband verbinding. Erg handig omdat je tegen een redelijk laag tarrief - € 2 voor 20 MB - kunt internetten maar daarentegen duurt b.v. het plaatsen van foto's eeuwen.
Vandaar...........
Maar we zijn blijven schrijven in ons dagboek en zijn blijven fotograferen met onze camera's.We schatten dat er totaal zo'n 2000 foto's zijn gemaakt. Deze moeten geselecteerd en op het web album gezet worden. Hier gaat wat tijd in zitten.
Toch proberen wij dit de komende maand te realiseren, jullie krijgen bericht zodra de albums klaar zijn.
Intussen proberen we onze belevenissen hier op dit blog bij te werken zodat jullie niets hoeven te missen.
Houd ons in de gaten!!
Abonneren op:
Posts (Atom)