Water, Wandelen, Genieten en Afscheid van de Lofoten

28 juli 2001: Wij werden wakker onder een stralend blauwe hemel maar besloten toch verder te trekken want het werd een ‘doe-dag’.

We raakten door ons water heen, het vuilwater moest geloosd worden en de wc geleegd.

Via de E6 arriveerden we in Leknes waar we bij het Esso benzinestation voor 20 Nkr. de WC konden legen. Helaas was er geen water om te spoelen en geen put voor het afvalwater. Geen nood, we hebben het afvalwater gebruikt om de wc na te spoelen; 2 vliegen in één klap.

Vers water mochten we gratis inslaan. Als dank hebben we ook diesel getankt.

In het centrum hebben we boodschappen gedaan en geld gepind.

Met het prettige gevoel dat we minimaal 5 dagen ‘onder water’ konden blijven, vervolgden we onze weg richting Å.

Ja, ja, we weten het…. We vallen in herhaling maar de Lofoten zijn echt indrukwekkend, imposant, ruig en wonderschoon!

De mens heeft hier door het aanleggen van wegen, steden en dorpjes geprobeerd de natuur naar zijn hand te zetten maar het is ze niet gelukt deze te bedwingen. Vooral in de kleine dorpjes en gehuchtjes hebben natuur en mens een mooie rustieke combinatie bereikt!

Zo’n 10 kilometer buiten Leknes zijn we rechtsaf geslagen richting Utakleiv. We hadden geen idee waar we terecht zouden komen. Via een smalle weg langs kleine meertjes bereikten we een groot hagelwit strand met overvolle parkeerplaatsen.

Het was een stralende en zeer warme zomerdag en het was duidelijk dat menig gezin deze dag benutte om van zoveel mogelijk zon en water te genieten. We vonden nog een klein plekje om te lunchen. Helaas, of misschien gelukkig, was het er zó druk dat je er niet kon (en mocht) overnachten.

Vlak na het strand ging de weg door een tunnel. Benieuwd naar het landschap aan de andere kant, besloten we deze tunnel te nemen.

Toen we daar weer uitreden viel onze mond open van verbazing…..

Voor ons een klein dal met alweer een hagelwit strand dat fel oplichtte in de zon.

Grote en kleine ronde keien daar waar het strand overging in de met gras begroeide randen die op hun beurt weer overgingen in steeds groter en hoger wordende grillige rotsblokken. Steile rotswanden omsloten het dal waar her en der kleurige huisjes en boerderijen stonden.

Een bord aan het begin van het omhooglopende weggetje naar een plateau boven het strand waar we een paar campers zagen staan, vertelde ons dat dit het beschermde natuurgebied Utakleiv is. Er wordt een klein parkeerbedrag gevraagd en tenten, caravans en campers mogen hier in het wild staan.

Wij vonden een prachtig plekje boven op het plateau en keken uit over de zee met kleuren die een Hawaïaans eiland niet zouden misstaan.

Het witte zand gaf het water een zachte aquamarijn kleur terwijl het roestbruine zeewier het water paars kleurde.

Waar de zee dieper werd, liepen de kleuren over in inktblauw.

De rots waar we vlak voor stonden wierp een grote schaduw over het gras en een gedeelte van het strand.

Later op de dag verscheen de zon die achter de rots zat, weer en konden we genieten van zijn warme stralen. Er was geen wolkje te zien!

De onvermijdelijk mooie zonsondergang trok erg veel mensen in campers, tentjes en op motorfietsen, al of niet een barbecue meezeulend.

Tegen elf uur verschenen er dampige wolken boven de zee die de zon in het laatste uur wat temperde maar daardoor wel goudomrand waren.

Veel toeschouwers gebruikten een statief en moeten beslist prachtige foto’s hebben gemaakt.

Men bleef nog lang buiten genieten, wij hielden het na middernacht voor gezien.

Wij hebben telefonisch afscheid genomen van de oppas die de eerste 4 weken van onze vakantie de trouwe zorg voor huis en haard op zich hebben genomen. Waarvoor onze grote dank!

Ze waren erg enthousiast over de dieren, dat gaf ons een goed gevoel. Onze lieve buurvrouw Alie heeft ze met raad en daad bijgestaan, iets waar we woordeloos blij mee zijn. Zoveel lieve en trouwe mensen om ons heen.

We hopen de nieuwe oppas vanavond te kunnen bellen. Heel even maar want wat is er gebeurd?

Direct na het laatste gesprek, de mobiele telefoon zat nog aan de lader, trok ik iets te hard aan het snoertje. Natuurlijk overleefde het snoertje het niet en hadden wij geen reserve bij ons!! Hoe dom kon ik zijn….

Nu moeten we a.s. maandag eerst op zoek naar een nieuw snoertje (made in China, dus niet standaard) of naar de meest simpele SIM-lock vrije telefoon.

De eerste onverwachte uitgave.

Onze telefoons zijn uitgerust met dubbel SIM en omdat de batterij van mijn mobiel vol is, zitten daar nu onze beider kaarten in.

We zetten hem ’s morgen en ‘s avonds even aan om eventuele berichten te beluisteren, zo sparen we de batterij.

De zon heeft in Utakleiv plaats gemaakt voor de wolken die er hier op hun beurt een eigen schoonheid aan het geheel geven.

Het is 13 o C. en dat houdt veel kampeerders en camperaars weg.

Sinds gisteren staan we naast een Hymer die een tweelingbroertje van de onze is. De eigenaren zijn een ontzettend vriendelijk Nederlands stel: Bas en Loes die net als wij, dolgelukkig zijn met hun Hymer.

Ook zij verkiezen vrijstaan boven een camping en hebben prachtige verhalen verteld over hun reizen naar Ierland en Schotland.

Op 2 tentjes en een kudde schapen na, is het plateau verlaten. Wij brengen deze vrijdag en zaterdag door met schrijven, puzzelen, wandelen en simpelweg genieten van het uitzicht. Wat wil een mens nog meer om tot rust te komen!!

Het is vandaag de laatste dag van juli en de eerste van de 2^e helft van onze vakantie, 4 heerlijke en prachtige weken achter ons en ongetwijfeld 4 even heerlijke en prachtige weken voor ons.

Een dag die ondanks dat het al 8 uur was, iets te vroeg begon omdat we na een ontzettend gezellige avond met Bas en Loes, pas om half 2 in bed lagen!

Het is alweer bewolkt maar hier en daar toch ook wat hoopgevend blauw.

Rond 10 uur en na een hartelijk afscheid van Bas en Loes, vertrokken we deze zondag richting Å.

In Hamnøy vonden we sanizuil zodat we met een schone WC, lege vuilwatertank en volle schoonwatertank onze tocht konden voortzetten.

Ook tijdens deze rit weer de mooiste uitzichten. Door dalen omringd door enorme en dominante rotsen waar de sneeuw nog in de voor de zon verborgen hoeken en gaten lag, en door laagtes aan de voet van de Fjorden.

Over smalle kustwegen halverwege de rotsen met beneden ons de Vestfjorden.

Kleine vissersdorpjes met de enorme droogrekken, al dan niet met Stokvis.

Langzamerhand verdwenen de wolken, werd de lucht helderblauw en scheen de zon warmer en warmer.

Het plan was om morgen vanuit Svolvaer (dus weer terug) de korte oversteek naar Skutvika te maken maar met dit prachtige weer en het spiegelgladde water was de bijna 4 uur durende overtocht van Sørvågen/Moskenes een veel betere keus!

Om half 1 stonden we bij de veerboot die om 2 uur naar Bodø zou vertrekken. Door alle auto’s en campers die voor ons stonden te wachten, twijfelden of wij wel met deze boot mee zouden kunnen.

Deze twijfel bleek niet ongegrond en samen met nog één camper voor ons, moesten we wachten op de boot van half 8.

Tijdens het wachten stond tot onze grote verrassing ineens Marleen naast de camper!

Ton stond te vissen op de kade. Zij stonden op de camping van Moskenes en bleven daar gezien de goede weersverwachtingen, tot a.s. dinsdag.

Het zou ons verbazen als we ze de komende weken niet meer zouden tegenkomen.

Tjep heeft vanmiddag nog wat geslapen. Samen hebben we buiten op een bankje in de volle zon zitten lezen en zitten kletsen met twee plaatselijke heren die vonden dat wij beslist naar de Lofoten moesten verhuizen. Wie woonde er nu in zo’n overvol vlak en klein land als Nederland!!

Er vormden zich nieuwe rijen wachtenden. Zelfs wachten op een veerboot is met een camper geen straf; heerlijk buiten zitten of lui binnen. Je hebt alles bij de hand.

Koken doen we vandaag niet, we zijn erg benieuwd wat het restaurant op de boot te bieden heeft……