Een kille en regenachtige dag in Holland. De camper stond ingepakt klaar om er voor de allereerste keer mee op stap te gaan.
Op 3 maart hebben wij hem bij CC On the Road opgehaald en naar beste weten ingericht. Het hefbed opgemaakt, kleren in de kastjes en genoeg voorraad voor de komende dagen.
Ook de honden Frits en Dée kregen een zacht plekje bij de tafel.
Ons reisdoel was Nordeich om van daaruit af te zakken naar "het zuiden".
De reis verliep, ondanks het slechte weer, goed. De camper bromde vrolijk en het was aangenaam warm. Wij voelden ons vrolijk en vrij en genoten van Groningen en Ost Friesland.
Aan het eind van de middag parkeerden wij de camper aan de haven van Nordeich. Tjep had hier al een paar keer met de boot gelegen en was blij terug te zijn.
Het was er stil. Geen wonder want het weer werd slechter en slechter.....
Op het enorme parkeerterrein vlakbij de vissersboten stonden, heel in de verte, nog twee campers. De ramen van binnen afgesloten met isolatiematten.
Niet ten onrechte van de wind was aangewakkerd tot windkracht 8 en de regen kletterde tegen de ramen.
Wij pakeerden de camper zo dat wij het zicht op de haven hadden maar omdat het zo koud was, sloten we al snel de gordijnen. De Truma gaskachel snorde gezellig en onder het genot van een hapje en een drankje, genoten wij van onze avond. Totdat........... het ineens kouder werd. Niet alleen buiten, maar ook binnen!!
De wind, inmiddels toegenomen tot kracht 9, was gedraaid en blies onze kachel uit.
Het voordeel van een camper is dat je er niet uit hoeft om hem om te draaien. De gordijntjes dus weer open, de motor starten en de camper met de kachelinlaat aan de windvrije kant gezet.
We zijn vroeg naar bed gegaan, in slaap gewiegd door de wind die met volle kracht tegen de camper beukte.
De volgende ochtend was de wind gaan liggen en hoorden wij het niet meer regenen.
Groot was onze verbazing toen we naar buiten keken: het had gesneeuwd! De natte grauwe kade had plaats gemaakt voor een wit ongerept terrein.
Na een heerlijk ontbijt hebben we Nordeich verlaten en reden richting Wilhelmshafen langs prachtige smalle wegen, passeerden lieflijke dorpjes, al of niet bedekt met sneeuw. De lucht was blauw met hier een daar een klein wit wolkje.
We kamen rond lunchtijd in Wilhelmshafen aan en hebben daar ons boterhammetje gegeten.
Ook hebben we wat rondgewandeld op de kade en een grote Cutterzuiger bekeken.
Toen werd het tijd om verder te trekken. Tjep achter het stuur, probeerde opgewekt en vol verwachting naar andere oorden, de camper te starten maar deze bleef stil.
Nog eens en nog eens. Wat er ook gebeurde, geen enkel geluid van de moter, alleen de 'klik' van het omdraaien van het sleuteltje.
Dat komt er nu van: op stap met wel je eigen maar toch nog onbekende camper!
Ook Ike heeft diverse pogingen gewaagd maar helaas met hetzelfde resultaat.
Dan maar een telefoontje naar de ADAC, de Duitse Wegenwacht. Of de duivel ermee speelde konden wij deze om een duistere en onbekende reden, niet bereiken met onze mobiele telefoon.
Wat nu??? Ike toch nog maar eens achter het stuur, weer het knopje voor de startonderbreker indrukken, weer het sleutletje omdraaien en, we geloofden onze eigen oren niet, brrrroem!!
de motor liep, dit tot onze grote opluchting!!
Nog ver buiten Wilhelmshafen was het startprobleem onderwerp van gesprek (pas veel en veel later ontdekten wij dat de startonderbreker weliswaar perfect werkte maar er toch eentje met 'gebruiksaanwijzing' was!)
Terwijl er in Wilhelmshafen amper nog sneeuw lag, werden de wegen richting Bad Zwischenah
Wat is Camperen leuk! Zo'n gevoel van vrijheid. En je hebt alles bij je!
In Bad Zwischenah
Wij hebben daar heerlijk gewandeld met de hondjes. Ook zij genoten van de kou en de sneeuw en liepen, zoals een jachthond betaamt, met de neus voortdurend over de grond.
Ondanks een ongestoorde gezonde nachtrust werden we erg vroeg wakker...... van de kou!
De hondjes lagen helemaal in elkaar gedraaid op hun deken.
De binnenmeter gaf min 4 aan en buiten was het min 12!! We hoeven denken we niet uit te leggen dat alle waterleidingen bevroren waren...... Onmiddelijk de gaskachel aan en heel langzaam kwam de camper (en wij) weer op temperatuur.
Gelukkig was de watervoorraad niet bevroren en hadden we wat lege waterflessen bij ons. Daar hebben we water in overgeheveld zodat we thee en koffie konden zetten, de honden drinkwater hadden wij ons konden wassen en
de wc doorspoelen.We genoten van de rustige plek, tijdens het ontbijt zagen we slechts op enkele meters afstand, de reeën voorbij lopen.
Na een verfrissende wandeling zijn we verder getrokken.
Ook nu genoten we weer van het prachtige Duitse landschap en de rustige binnenwegen.
Hoe verder we reden, hoe minder sneeuw er lag.
We zagen dorpjes met de prachtige namen "Beesten" en "Schapen", niet al te ver van het plaatsje Recke waar we op een parkeerplaats bij een groot, verlaten voetbalveld, een plekje voor de nacht vonden. En sneeuwloos voor de varandering. Ook waren onze waterleidingen weer ontdooid.
De volgende morgen werden we wakker omdat het weer erg koud was. Maar ook nu liet de kachel ons niet in de steek en binnen korte tijd was het aangenaam warm. Gelukkig waren de leidingen nog steeds ontdooid en functioneerde alles naar behoren.
Na een lange wandeling in de verse sneeuw, over en langs het voetbalveld dat aan de rand van een klein bos lag, zijn we weer gaan rijden.
We voelden ons steeds meer de koning te rijk met onze Hymer!
Omdat we dichtbij de woonplaats van lieve vrienden die een aantal jaren geleden van Nederland naar Duitsland verhuisd zijn waren, besloten we ze een verrassingsbezoekje te brengen.
En natuurlijk bleef het bij een verrassing want er was niemand thuis.
We hebben een briefje achtergelaten en zijn toen richting de broer en schoonzus van Ike gereden, slechts een half uurtje verderop.
Daar was wel iedereen thuis en ook voor hen was het een verrassing. We werden hartelijk onthaald, hebben gezellig gebabbeld en toen we weer weg gingen moesten ze natuurlijk de camper van binnen zien. De reacties waren erg enthousiast.
Het lag in de bedoeling om nu door te rijden naar huis maar nog steeds genietend van de reis, besloten we toch maar nog een nachtje in Duitsland te blijven.
Al overleggend zagen we, tussen Meppen en Papenburg, een stukje van de weg af een parkeerplaatsje met een loods voor de opslag van Wegenmachines.
Een mooi en rustig plekje en omdat het inmiddels al donker begon te worden, besloten we daar te parkeren
voor de nacht. Een korte wandeling met de honden, een lichte maaltijd en een gezellige, knusse avond, gordijnetjes dicht om de kou buiten te houden.Ook nu moest de volgende ochtend de kachel weer vroeg aan. Gelukkig was binnen niets bevroren maar dat het buiten erg koud was geweest was duidelijk zichtbaar aan de ijspegel die aan het afvoerpijpje hing.
We tracteerden ons zelf en de honden op een frisse ochtendwandeling en kwamen er toen achter dat wij maar 100 meter van de rivier de Ems af stonden! Als we nog 50 meter doorgereden waren de avond ervoor, hadden we bij het wakker worden een prachtig uitzicht op de rivier gehad.
Maar een wandeling langs de Ems, het gras en de bomen bedekt met rijp, was ook schitterend.
En ja, toen moesten we echt naar huis. Ons (test)weekend was ten einde.
Wat een weekend, de juiste omgeving om je camper onder minder zomerse omstandigheden goed te leren kennen.
Als we dit overleefden dan was iedere vakantie daarna een peuleschilletje!
Vakantiefoto's
